Random - Nightmares ( Official HD video )

Подробнее о видео

Het verhaal achter Nightmares.

Rond 1980 hadden Peter en ik opeens schoon genoeg van motorcrossen en wilden we iets nieuws gaan doen.
We hadden vrienden die een bandje begonnen waren en dat leek ons ook wel wat.
Van hun kon ik mijn eerste gitaar en versterker (een echte Marlboro) overnemen en dan bedoel ik geen sigaret ha, ha.
Samen kostte met dat 35 gulden en dat was toendertijd een hele hoop geld.
Daar heb ik heel wat kranten voor moeten rondbrengen, ha, ha.
Natuurlijk bakten we er helemaal niets van en we hadden geen zin om op les te gaan want daar leerden ze je toch alleen maar akoestisch gerommel.
Maar doorzetters zijn we altijd geweest en na een paar maanden ontdekte ik een accoord en leerde dat weer aan Peter.
Het fijne aan dat zogenaamde barré accoord is dat je hem over de hele hals kunt gebruiken. Peter had toen al meer aanleg voor soleren op de gitaar en leerde mij dat weer. Toen ging het in één keer erg snel.
Bauke, een andere goede vriend van ons was ook gestopt met motorcrossen en wilde wel gaan drummen.
Die band waarvan ik mijn gitaar gekocht had was inmiddels gestopt en van de drummer daarvan kon Bauke het drumstel overnemen.
Bauke bleek een natuurtalent te zijn en binnen een paar weken kon hij al strak een maatje slaan en zelfs al wat tom breaks slaan.
We konden een oefenruimte huren in het plaatselijke jongeren centrum de Ducdalf voor één gulden per middag pfffffff.
Zo begonnen we dus met zijn drieën te spelen, eerst met covers van Black Sabbath en Saxon maar al snel begonnen we ook eigen nummers te maken.
Het eerste nummer had ik thuis geschreven en hebben we de volgende repetitie ingespeeld.
Wat waren we trots !!!!!!!!! We gaan wereld beroemd worden zeiden we tegen elkaar.
Headbangen bij concerten was toen helemaal in en we besloten het nummer dus Bodyrocker te noemen omdat het voor toendertijd supersnel was.
Toen moesten we natuurlijk ook een stoere naam voor ons bandje verzinnen.
Dat liep op onze eerste ruzie uit ha, ha.
Maar na een paar weken chagrijnen kwamen we tot een compromis en besloten we de band Poison te dopen. Pretty cool toch.
Nu alleen nog een bassist en een zanger zien te vinden.
Je moet weten dat ik, Peter, Bauke en Henri elkaar al vanaf ons 12e kenden
en echt een dikke viereenheid waren.
Alleen zag Henri muziek maken niet zitten hoewel we hem natuurlijk al tientallen keren gevraagd hadden.
Totdat hij een keer kwam kijken op een repetitie en toen was hij meteen om.
Hij kwam uit een wat welgestelder gezin en kocht meteen een gloednieuwe bas en een tweedehands London City toren.
Ooh ! wat waren wij jaloers.
Ook Henri bleek een natuurtalent en in twee weken kon hij heel de set, inmiddels uitgebreid tot vijf nummers, foutloos meespelen.
Helaas nog steeds geen zanger, zucht !
We wilden dolgraag een optreden doen in ons jongerencentrum maar zonder zanger nee, dat kon echt niet.
Inmiddels was er weer geruzie over de bandnaam, nog diepere zucht !
Oké zei ik, iedereen maakt thuis een lijst met 5 coole bandnamen.
Dan gaan we daar uit kiezen.
Die zaterdag erop werd unaniem besloten om de naam Danger voor de band te gaan gebruiken.
De week erop hing er al een groot bord, gemaakt van boord, achter het drumstel.
Maar nog steeds geen zanger, KUT !!!!!!
Een paar weken later komt Bauke de oefenruimte binnenlopen en vraagt of het ook een zangeres mocht zijn.
Daar hadden we nooit over nagedacht want hard rock is toch een stoere mannenwereld. Ook nu nog steeds trouwens op een paar uitzonderingen na.
Peter en ik waren een paar weken daarvoor naar het Earthquake festival geweest in Kaatsheuvel en daar speelde ook Warlock uit Duitsland.
De eerste heavy metal band met een fantastische zangeres die er ook nog eens als een centerfold uitzag.
Ik weet niet wat Peter er van vond behalve dat ze goed kon zingen en er super uitzag maar ik heb er als jong mannetje heel wat natte dromen aan overgehouden. Thank you Doro !
Tijdens dat optreden speelden ze ook een ballad genaamd Without You en dat vond ik zo prachtig en Peter natuurlijk ook.
Ik heb goed opgelet wat ze speelden en in wat voor tempo qua drums ze het speelden. Toen wist ik dat nog niet maar dat bleek later een blues tempo te zijn. Wist ik veel.
Ik thuis aan de slag maar ik had nog nooit getokkeld. Kut was ik nu toch maar op gitaarles gegaan !!
Na weken tobben had ik een accoord gevonden om te tokkelen waarbij ik telkens alleen de hoofdnoot hoefde te veranderen. Cool, mooi en achteraf gezien heel eenvoudig. Maar zonder gitaarles verdomde moeilijk.
Vind je dit een leuk stukje en wil je graag het hele verhaal als PDF bestand ontvangen dan kun je dit gratis aanvragen bij John Hookwater. Veel lees plezier.