
Ως γνωστό, η Δυτική ιστοριογραφία –μάλιστα όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από το 1991, όλο και περισσότερο και πιο εμμονικά– πασχίζει να υποτιμήσει τον ρόλο και τη συμβολή της ΕΣΣΔ στην πορεία και στο αποτέλεσμα του Β’ ΠΠ. Και όμως, ακόμη κι αν δε μελετήσει κανείς πιο σφαιρικά και πιο ολοκληρωμένα την ιστορία και μείνει αποκλειστικά, άκριτα και δίχως έλεγχο στο αφήγημα της Δύσης μετά της ερμηνείας του, μέχρι και τότε υπάρχει ένα στοιχείο που μαρτυρά ότι δεν είναι επί ίσοις όροις η προσφορά του κάθε εμπλεκόμενου κράτους στον πόλεμο για την ήττα του Ναζισμού: οι αριθμοί. Αριθμοί για τις καταστροφές και κυρίως αριθμοί για τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Ενδεχομένως το στοιχείο αυτό υποβαθμιζόμενο, να κρύβει και έναν «κάτω από τον μανδύα» ρατσισμό. Δε θα μιλήσουμε φυσικά κι εμείς επί ίσοις όροις, για να πούμε ρατσισμός στο επίπεδο του φυλετικού ρατσισμού των Ναζί. Αλλά μήπως δεν μετρούν οι ζωές όλων των ανθρώπων ανά την υφήλιο ως ίσης αξίας; Δεν ισχύει αυτό άλλωστε καθαρά στο πώς αξιολογούνται οι ζωές ανάλογα με τον πλούτο της κάθε χώρας; Οπότε μήπως κατά έναν κάποιον αντίστοιχο τρόπο οι απώλειες των Σοβιετικών στον Β’ ΠΠ δεν μετρούν με την ίδια κλίμακα αξιολόγησης για τις ζωές των πολιτών των σημερινών μεγάλων δυνάμεων;
Μια τραγική ειρωνεία του ρατσισμού είναι το ότι συμβαίνει κάποιες φορές τα ίδια τα θύματά του να ενσωματώνουν συνειδησιακά το πώς τους βλέπει ο «ισχυρός» και μέσα από το «βλέμμα» αυτό να δέχονται και οι ίδιοι την αξιολόγησή του. Στην περίπτωση της Σοβιετικής Ένωσης και του Σοβιετικού λαού όμως υπήρχε η δέουσα περηφάνια και παρότι για τους «εκτός» οι απώλειές τους στον Β’ ΠΠ δεν ήταν παρά αριθμοί, ίσως και όχι τόσο μεγάλης αξίας, οι ίδιοι πόνεσαν και θρήνησαν για τους νεκρούς τους, έναν-έναν και όλους μαζί και έκαναν ό,τι μπορούσαν καλύτερο για να κρατήσουν τη μνήμη τους ζωντανή και ακτινοβολούσα για την προσφορά τους στις επόμενες γενιές.
Οι σκηνές του βίντεο είναι από το ντοκιμαντέρ "Ο Άγνωστος Πόλεμος".
music: Soviet Anthem | Sad Piano Version | Государственный Гимн Российской Федерации
Δεν είναι μόνο τα εμβατήρια του Κόκκινου Στρατού, λοιπόν.
Είναι ο ίδιος ο ύμνος της χώρας να ακούγεται από ένα πιάνο θλιμμένο με "σιγόντο" τον ήχο της βροχής σαν τα δάκρυα εκείνα που δεν στέγνωσαν ποτέ για τα εκατομμύρια των θυμάτων.
#USSR_Anthem #Great_Patriotic_War #советский_гимн #Великая_Отечественная_война #sad_piano #PianoDay
Για απ' ευθείας εγγραφή στο κανάλι πατήστε στο link