depremde enkaz altında kalan birinin gözünden yazdığım şarkı. 6 ay oldu deprem olalı ve birçok yara hala dün gibi taze.
taşlar, ağırlık oldular
bedenime
gitti bir can daha beklerken
bir tek sesle
dört on yedide her yer çöktü
tek nefeste
kaldım altında çöküntülerin
son nefeste
şimdi uzaklardayım artık
hepinizden uzak ama kalbinize yakın
ezildim beni göremediler
haykırdım beni duyamadılar
kayboldum beni bulamadılar
ben öldüm beni gömemediler
kafama vurdu sanki dünya
öyle, bir anda
özler şimdi beni arkadaşlar
benden uzakta
veda bile edemeden sizlere
gidiyorum
görmüyor ve de duymuyor beni kimse
ölüyorum
artık tek gerçek acı