Ήταν το καλοκαίρι που μας πέρασε, όταν πηγαίνοντας να απολαύσουμε από κοντά τον φίλο μας Πέτρο Σατραζάνη σε ζωντανή παρουσίαση της δουλειάς του, ακούσαμε για πρώτη φορά το τραγούδι «Ανηφορίζοντας για τον Αλέξη». Συγκινηθήκαμε και χαρήκαμε μαζί για την ευαισθησία του φίλου μας που οδήγησε σ’ αυτό το τραγούδι. Η αλήθεια είναι ότι μας ήταν «μεταμορφωτικό» το ότι βιώσαμε και γίναμε συμμέτοχοι μιας ιστορίας που μιλούσε με τον ιδιαίτερο τρόπο της για τον χαμό του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου –και την επακόλουθη αναταραχή που τον ακολούθησε– μέσα απ' τη ζωντανή μνήμη του παιδιού και την παρακαταθήκη αυτής. Ξέραμε ότι θέλαμε να «ντύσουμε» οπτικά το τραγούδι αυτό, αλλά μια τόσο ευαίσθητη εξιστόρηση έρχονταν κόντρα στη βιαιότητα του γεγονότος και της επακόλουθης και συνεχιζόμενης αντίδρασης. Μάλιστα για το γεγονός αυτό, καθώς δεν μπορούσαμε να το προσπεράσουμε σιωπηλά, είχαμε εδώ και καιρό ανεβάσει ένα σχετικό βίντεο σε αυτό το κανάλι.
Όμως το τραγούδι του φίλους μας είναι από μόνο του μια άλλη κατάσταση, χρειάζεται άλλη "γλώσσα" οπτική….
Καθώς όμως δε βρίσκαμε τρόπο για να εκφραστούμε έτσι όπως νιώθαμε, το αφήσαμε και περιμέναμε να έρθει το ίδιο να μας βρει…
Φέτος στην επέτειο για τη μνήμη του παιδιού, κάναμε, όπως κάθε χρόνο, μια ανάρτηση στο Facebook. Ψάχνοντας για σχετική φωτογραφία, δε δεχτήκαμε με τίποτα να επιλέξουμε εκείνη που δυστυχώς εντοπίσαμε να κυκλοφορεί, με τον Αλέξανδρο ξαπλωμένο νεκρό στο φορείο. Και τότε πήρε το μάτι μας τη φωτογραφία που διαλέξαμε για το βίντεο. Συγκινηθήκαμε και είπαμε αμέσως, ναι, με αυτή τη φωτογραφία θα μιλήσουμε για τον Αλέξη. Πρώτα λοιπόν ως ανάρτηση στο Facebook στις 06/12 και έπειτα η σύνδεση αυτής της συγκίνησης και της ευαισθησίας με την άλλη, εκείνη που βιώσαμε το καλοκαίρι. Ένα παραπάνω που όπως λέει το σύνθημα «Κανένας Δεκέμβρης δεν τελείωσε ποτέ» και χθες 11/12 ήταν η ημερομηνία που γιορτάζεται από τoυς υποκριτές γραβατωμένους της Γης και τους θεσμούς τους η "Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού".
Ο Δεκέμβρης, λοιπόν, που δυστυχώς ποτέ δεν τελειώνει, αντί να προσφέρει προστασία σε κάθε "16χρονο Αλέξη" για τα δικαιώματά του, τους παίρνει ζωή και όνειρα…
Και για την ιστορία της ειρωνείας και της υποκρισίας, ας μην ξεχνάμε το ότι τις περισσότερες φορές –αν όχι όλες– οι θεσμικοί δολοφόνοι ζωής και ονείρων των παιδιών του κόσμου παίρνουν άφεση αμαρτιών. Όπως ο δολοφόνος του Αλέξη, του Μιχάλη κι άλλων τόσων...
Ας μιλήσουν στίχοι και μουσική, λοιπόν.
Σύνθεση - Ερμηνεία: Πέτρος Σατραζάνης
Στίχοι: Βασίλης Καψάσκης
Δίσκος: Μάτσκα Γκολέμα
Το κανάλι του δημιουργού στο YouTube:
#γρηγοροπουλος #αλεξανδρος #εξαρχεια
Музыка
Фильмы
ТВ Шоу
Категории видео
