
Fedor’un yolculuğu judo ve combat sambo (Rus güreşi) ile başladı. Bu disiplinler ona striking (ayakta dövüş) gücü, yerde ise submission (pes ettirme) ve ground and pound (yerde yumruk baskısı) ustalığı kazandırdı. Pride günlerinde Mirko Cro Cop, Antonio Rodrigo Nogueira ve Mark Coleman gibi devleri mağlup ettiğinde sadece kazanmıyor, aynı zamanda strateji dersi veriyordu. Rakiplerini takedown (yere indirme) ile yere taşıyor, mount (üst kontrol) veya side control (yan kontrol) gibi baskıcı pozisyonlarda kilitliyor ve pes ettiriyordu. Ağır siklette (heavyweight) çoğunlukla 106 kilo civarında, doğal kilosuyla dövüşmesi; weight cutting (kilo düşme) sürecine girmemesi onun hızını ve dayanıklılığını hep diri tuttu.
Hayatın ring dışındaki darbeleri ise daha acımasızdı. 2016’da kızı Maria okul dönüşünde saldırıya uğradı; göğsüne aldığı darbeyle hastaneye kaldırıldı ama iyileşti. Bu olay, onun çocukların ringlerde dövüştürülmesine karşı çıktığı günlerin hemen ardından geldi. Aynı dönemde kardeşi Aleksander, Ramzan Kadirov’un kontrolündeki Akhmat Fight Club organizasyonlarında dövüştü. Fedor, kardeşinin bu organizasyona gitmesini istemedi ve bu yüzden aralarının bozulduğu biliniyor.
Bugün Fedor emekli ama mirası hâlâ ayakta. Rusya’da genç sporculara yol gösteriyor, önce karakter, sonra teknik öğretiyor. Onun mirası yalnızca zaferlerden ibaret değil; yokluktan gelen, şöhrete sırtını dayamayan, değerlerinden ödün vermeyen bir insan olarak kalabilmesi. Fedor Emelianenko, buz gibi yüzünün ardında çocuk kalbi taşıyan, yokluktan zirveye çıkan ve sessizliğiyle ölümsüzleşen bir imparator olarak tarihe kazındı.
@turkishfightmagazine
Turkish Fight Magazine |