Yenildiği an, secdeye kapandı. O an sadece düşmedi, bir yemin etti. Ve artık hiç durmadı.

Подробнее о видео

Islam Makhachev’in kariyerinde tek bir yenilgisi var. Ne zaman o anı izlesen, zaman sanki yavaşlıyor. Yüzüne aldığı darbenin ardından dengesini kaybedip yere düşerken, sadece bir dövüşçü değil, içindeki çocuk da sarsılıyor. Ama asıl unutulmaz an, hakem kararını verdiğinde geliyor: Rakibinin eli kalkıyor, Islam diz çöküyor. Ne acı bir hüzün, ne ağır bir secde… Çünkü o sadece bir dövüşçü değil, inançla, gururla, hayalle dövüşen bir adam.

Bu sahnenin ardında, onun hayatındaki en güçlü bağlardan biri yatıyor: Khabib Nurmagomedov. Çocukluk arkadaşı, kamp yoldaşı, sırdaşı. Ve elbette Khabib’in babası Abdulmanap, Islam için sadece bir antrenör değil, ikinci bir baba gibiydi. Aynı sofrayı paylaştılar, aynı disiplini yaşadılar. Dağıstan’ın karlı sokaklarında başlayan o hikâyede, biri şampiyon oldu, diğeri onun izinden yürümeye ant içti.

O yenilgi, makûs bir an değil, makûs kaderin kırıldığı andı. Çünkü Islam, o günden sonra değişti. Babasının anısını sırtladı, Khabib’in mirasını taşıdı. O secde, bir bitiş değil; bir yemin gibiydi. Ve o yemin hâlâ, her rakibini yere sererken kulaklarımızda çınlıyor. Çünkü bazı yenilgiler, adamı dövüşçü yapar; bazı secdeler de efsane.

@turkishfightmagazine

Turkish Fight Magazine |